Ik werk al vier jaar in het hospice. Ik kreeg meer vrije tijd. Mijn zoon zat in zijn examenklas en mijn dochter ging naar de middelbare school.  Wij hebben een akkerbouwbedrijf en de kinderen moesten gebracht en gehaald worden naar school en sport.

Mijn keuze voor het hospice is gekomen doordat mijn buurvrouw hier als zorgvrijwilliger al jaren werkzaam is. Zij nodigde mij uit om naar de open dag te komen. Dat heb ik gedaan. Na een gesprek met de coördinator heb ik mezelf opgegeven voor gastvrouw. Ik vind het erg leuk om voor anderen te zorgen, maar dan meer in de keuken. Op zaterdagochtend bak ik graag een cake of een boterkoek en breng deze warm bij de gasten en hun bezoek. De geur die dan door het huis gaat is heerlijk, huiselijk. Maar dat wil niet zeggen dat iedereen moet gaan bakken op zaterdag. Iedereen doet waar hij goed in is.

Als je komt werken in het hospice dan veeg je je voeten bij binnenkomst. Je laat thuis achter je en je gaat lekker aan de slag. Je leest even wat er in de voorgaande dagen gebeurd is. Je loopt bij de coördinator en verpleegkundige binnen om je even te laten bijpraten.

Als je dienst er op zit, veeg je je voeten weer. Nu laat je wat je hebt meegemaakt achter in het hospice. Dat wil niet zeggen dat je het helemaal vergeet. Soms helpt het om er thuis nog even over te praten. Natuurlijk is er ook ruimte om dit met je collega’s in het hospice te doen. Als ik thuis kom ga ik altijd lekker even lopen met mijn hond. Als gastvrouw werk je ’s morgens van 9.00 tot 13.00 uur. Maar wil je eerder beginnen, wat ik zelf erg prettig vind, is dat geen probleem.