Magda (zorgvrijwilliger)

Werken in een hospice is een beladen woord voor de buitenwereld en eigenlijk is dat jammer want de werkelijkheid is zo anders.
Wat is er mooier om mensen bij te staan in het laatste stukje van hun leven hier op aarde. In het algemeen is het ‘er voor hen willen zijn’! We proberen zoveel mogelijk aan hun wensen te voldoen. Dat kan variëren van een kopje koffie of een maaltijd verzorgen tot een wandelingetje maken of hulp bij een lang gewenste droom eens lekker in een bad te liggen. Of even de tijd nemen om te luisteren als mensen behoefte hebben om te praten, gewoon er voor hen te zijn!

Eigenlijk streven we ernaar om de gast te verwennen. Vorig jaar, tijdens de warme zomerdagen was er een gast in het hospice die aangaf zo graag nog een keer de zon te willen voelen. Deze man kon niet meer uit bed, en toen hebben we hem met bed en al buiten gezet. Wat heeft hij genoten van de zon op zijn huid. En wij genoten samen met hem en hadden er veel plezier in om het voor elkaar te krijgen.

Al heel lang had ik een stille wens om in een hospice te werken. Ik heb een zorgachtergrond maar was al heel lang uit de verpleging en werkzaam op andere gebieden. Toen er jaren geleden sprake was om van de oude pastorie in mijn dorp, een hospice te maken dacht ik… Als dat gebeurt sta ik in de rij!! Nu het gebeurde niet en mijn droom verdween naar de achtergrond.

Tot jaren later mijn vriendin me vertelde dat ze op sollicitatiegesprek was geweest in het hospice in Nijkerk. Ik zat meteen op het puntje van mijn stoel en heb haar van alles gevraagd. Bij thuiskomst heb ik meteen een mailtje gestuurd en informatie gevraagd, waarop ik heel snel een antwoord kreeg. Het balletje is gaan rollen en niet meer gestopt! Ik geloof niet in toeval en ben heel dankbaar dat dit op mijn pad gekomen is. Voor mij een prachtige pensioen invulling!

Vaak wordt aan mij gevraagd; ‘Is het niet zwaar?’ Ja, soms is het lichamelijk vermoeiend wanneer er veel werk ligt. Het kan zijn dat er een kamer schoongemaakt moet worden of dat er veel was ligt die gestreken moet worden, of veel zorg bij de gasten… maar er zit nooit een grote druk achter. De gast gaat wel altijd voor het werk! Eigenlijk bedoelt men meer of het emotioneel zwaar is, maar dat ervaar ik niet zo. Mensen zie je in krachten minder worden en meestal overlijden ze, maar het geeft ook veel voldoening om er juist dan voor hen te zijn. Het laatste stukje van ons leven wordt in de maatschappij vaak weggeschoven, maar in het hospice hoort het juist helemaal bij het leven.

Als zorgvrijwilliger ben je deel van een team. Samen met een verpleegkundige, gastvrouw en huishoudelijke hulp. Het is vrijwillig maar niet vrijblijvend. Er wordt wel van je verwacht dat je één dagdeel per week, vier uur per week, je taak vervuld. Je mag helemaal zelf invullen welk dagdeel en welke dag het beste bij je past.

Mijn voorkeur gaat uit naar de vroege of late dienst omdat ik dan de meeste tijd met de gast kan doorbrengen, ook in het stukje zorg. Juist tijdens het douchen en aankleden komen er vaak persoonlijke gesprekken naar voren of ‘s avonds tijdens het klaar maken voor de nacht zijn er mooie momenten om samen de dag af te sluiten.

Het is niet nodig om een zorgachtergrond te hebben. Iedereen is welkom die een hart heeft voor de medemens en het leuk vindt om in een klein team te werken. Er volgt een goede inwerkprocedure en er worden ook steeds trainingen aangeboden. De werksfeer is heel plezierig en we doen het samen. Wanneer ik ergens meezit is er ook voor mij een luisterend oor. Ik ben heel dankbaar dat ik hier mag werken en zie er elke keer weer naar uit om mijn dienst te vervullen.

Zoek je een mooie invulling in een dag? Kom, want we hebben je nodig en je zult er geen spijt van krijgen! Ik zie ernaar uit om als collega met je te mogen werken.

Gewoon er voor
hen zijn!