Dan ga ik met een
voldaan gevoel
weer naar huis

Dan ga ik met een
voldaan gevoel
weer naar huis

Marianne (kookvrijwilliger)

Ik ben Marianne en als jong meisje wilde ik later verpleegster worden. Dat is niet doorgegaan omdat ik op 17 jarige leeftijd een vriendje kreeg (nu inmiddels al 51 jaar mijn echtgenoot) en daardoor geen wisselende diensten wilde doen. Na de geboorte van onze drie dochters en een baan als ambtenaar bij de gemeente Nijkerk is ‘werken in de zorg’ naar de achtergrond verdwenen.

Op mijn 63e ben ik vervroegd met pensioen gegaan en ben ik me gaan oriënteren op vrijwilligerswerk. Ik las een advertentie van Hospice Nijkerk waarin stond dat ze zorgvrijwilligers zochten. Mijn man en dochters vonden dit wel iets voor mij: ik kreeg te horen: ‘mam, jij bent zo zorgzaam voor ons en de kleinkinderen, dus dat werk kan jij vast wel aan’.

Na een intensieve opleiding en een inwerkperiode door een begeleidster, mocht ik zelf aan de slag. Best spannend maar ook heel fijn om te doen. Inmiddels ben ik vijf jaar verder en zijn we in het hospice ook gestart met kook-vrijwilligers.

Koken is ook een hobby van mij. Onze gasten met een lekkere maaltijd verwennen is mijn motto. Eén keer per week draai ik een dienst van vier uur als zorgvrijwilliger en één keer in de twee weken kook ik, of indien nodig wat vaker. Immers niet al onze gasten hebben nog behoefte aan een volledige maaltijd. Meestal vraag ik aan de gasten waar ze zin in hebben of ik kom met een voorstel zodat zij zelf niet hoeven na te denken. Het liefste wat ze willen eten is een Hollandse maaltijd of iets met pasta.

Deze combinatie van zorg/kook-vrijwilliger is heel fijn om te doen. Er zijn voor de zorg én/of alleen een praatje én een lekker maaltijd klaarmaken. De maaltijd smaakvol presenteren met een klein bloemetje op het blad geeft een grote glimlach bij een zieke gast. Daar doe ik het tenslotte voor en dan ga ik met een voldaan gevoel weer naar huis.

'Van echtgenote, moeder, oma, gemeenteambtenaar naar zorg/kookvrijwilliger.'

Marianne