Samen aan tafel eten

2018
Een gewone doordeweekse avond in het hospice. Een gewone keukentafel. Gedekt voor meerdere personen. Aan het fornuis wordt geredderd. De laatste hand wordt gelegd aan de maaltijd. Er kan aangeschoven worden. Een mevrouw schuifelt naar binnen en neemt haar plaatsje in. Ze heeft haar mooie blouse en vest aangetrokken voor de maaltijd. ‘Komen de anderen niet?’ vraagt ze ongeduldig.

Al snel wordt een mevrouw in rolstoel de keuken in gereden door een vrijwilliger. De twee dames begroeten elkaar alsof ze oude bekenden zijn. Een mevrouw in ochtendjas duwt haar rollator de keuken in met de woorden; ‘Ik heb eigenlijk geen trek, maar ik kom jullie even gezelschap houden’. Wanneer een meneer in rolstoel aan tafel wordt gereden, is het gezelschap compleet. De vrijwilligers vullen de borden naar wens. Een klein beetje of net wat meer.

Het lijkt een heel gewoon tafereeltje. Maar voor de gasten in het hospice is zo’n maaltijd aan tafel met elkaar een moment om naar uit te kijken. Het was bijzonder dat we de afgelopen tijd een aantal gasten hadden die regelmatig zo met elkaar konden genieten aan tafel. Zo hebben ze elkaars leven verrijkt. En zo waren ze – tot het laatst toe – van bijzondere betekenis en waarde. Soms zonder het zelf te beseffen.

‘ik kom jullie even gezelschap
houden’